Het raadsel van de wadden

ERSKINE CHILDERS

HET RAADSEL VAN DE WADDEN

HET KLASSIEKE SPIONAGEVERHAAL

HOLLANDIA ZEEBOEKEN

CIP - GEGEVENS KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK, DEN HAAG

Childers, Erskine

Het raadsel van de Wadden : het klassieke spionageverhaal
Erskine Childers ; [vert. uit het Engels door Nel Willems-Dirkmaat].
Baarn: Hollandia.
Krt. -(Hollandia zeeboeken)
Vert. van: The riddle of the Sands.
Oorspr. uitg.: Londen : Smith, Elder, 1903.
Nederlandse uitg. Eerder verschenen in vert. van H.C. Bakker: Bussum : De Boer
Maritiem, 1977.
ISBN 90-6045-438-3
UDC 82-3 UGI420
Trefw.; romans ; vertaald.

Oorspronkelijke titel: The riddle of the Sands
Vertaling: Nel Willems-Dirkmaat ©Hollandia BV, 1986
Ontwerp omslag: Wouter van Leeuwen

Uitgave: Uitgeverij Hollandia BV
Beukenlaan 20,3741BP
Baarn, 1986
ISBN 90 6045 438 3

Overname, in welke vorm ook, zonder schriftelijke toestemming van de uitgever is verboden.
Verspreiding voor België: Uitgeverij Westland NV, Schoten

Inhoud



Voorwoord
Notitie
Inleiding
1 De Brief
2 De 'Dulcibella'
3 Davies
4 Terugblik
5 Waar blijft de noordenwind?
6 Schlei Fjord
7 De verdwenen bladzijde
8 De theorie
9 Ik onderteken artikelen
10 Zijn kans
11 De padvinders
12 Mijn vuurdoop
13 De betekenis van ons werk
14 De eerste nacht op de eilanden
15 Bensersiel
16 Commandant von Brüning
17 De sfeer wordt gezuiverd
18 Keizerlijk escorte
19 De Rubicon
20 Het vaalbruine boekje
21 Blindvaren naar Memmert
22 Het kwartet
23 Verandering van tactiek
24 De list
25 Ik ga snel terug
26 De zeven siels
27 Het geluk van een verstekeling
28 We bereiken ons tweeledige doel
Epiloog Naschrift


Voorwoord

The riddle of the sands is voor mij en mijn gezin een halve eeuw lang een bron van vreugde geweest. Talloze malen ben ik glimlachend aangesproken door mensen, die niet wisten wanneer het boek voor het eerst werd uitgegeven en wilden weten of ik het boek had geschreven of dat de schrijver familie van me was.
Heel vaak heeft The Riddle door de gespannen sfeer tussen vreemden heen weten te breken; heel vaak ook heb ik kunnen zien hoe iemand die ik niet kende pas begon los te komen toen hij enthousiast over dit boek begon te vertellen.
Voor veel zeilers is The Riddle behalve een avonturenverhaal ook een soort bijbel geworden.
Toen mijn vader de roman schreef, geloofde nog niemand dat het Engelse volk elf jaar later in een wanhopige strijd zou zijn gewikkeld met Duitsland en haar bondgenoten; weinig mensen beseften dat alle belangrijke Britse marinebases tegenover de Franse kust waren gelegen en net zo min als in de Napoleontische oorlogen, geloofde ook maar iemand dat een staat van het vasteland een invasie in Engeland zou willen uitvoeren.
Een aantal historici schreef dat de publicatie van The Riddle - met een enorme oplage - een ongetwijfeld grote rol heeft gespeeld, wat mijn vader niet kon hebben voorzien, bij het garanderen van een grotere bescherming van de oostkust.
Mijn vader schreef het boek in de optimistische sfeer van het tijdperk van Koning Edward. Hij had zich van tevoren geen voorstelling kunnen maken van de afschuwelijke nawerking van de Eerste Wereldoorlog, met aan de ene kant de ellende, het enorme aantal doden en gewonden en het pure onvermogen om een welverdiende vrede te garanderen en aan de andere kant het voorkomen van een nog grotere vuurzee. Als Anglo-Ier - Iers van moeders kant - was hij ontzet over het feit dat de Britse Regering niet het recht van Ierland op onafhankelijkheid had erkend. Toch heeft hij volgens mij in de Wereldoorlog gediend bij de Koninklijke Luchtmacht en werd hij onderscheiden voor zijn aandeel in de eerste luchtaanval van de marine in de geschiedenis, niet alleen omdat hij geloofde in de rechten van kleine naties,
maar omdat hij geloofde in het recht van het Engelse volk om hun land voor een invasie en overheersing door het Duitse Rijk te behoeden.
Ik ben van mening dat deze nieuwe uitgave een nieuwe generatie van zeilers zal aanspreken, waardoor The Riddle een klassieker onder de avonturenverhalen op zee zal blijven.

                                                                           Erskine Hamilton Childers

Notitie

Toen het Raadsel van de Wadden, dat in 1903 voor het eerst werd uitgegeven, toonde Erskine Childers zich een voorstander van de bereidheid tot oorlog voeren als het beste middel om een oorlog te voorkomen. In de daarop volgende jaren heeft hij zijn mening drastisch moeten wijzigen. Door zijn grondige studie van de militaire geschiedenis, van de politiek en later van de aanleiding tot de Eerste Wereldoorlog, raakte hij ervan overtuigd dat die bereidheid tot oorlog leidde. Oorlog betekende voor een groot aantal mensen, die betrokken waren bij de met veel zorg in stand gehouden krijgsdienst en de wapenindustrie, de uitoefening van hun beroep en het verbeteren van hun omstandigheden: bereidheid leidde ook tot internationale rivaliteit in de bewapening, en zaaide onder de volkeren angst, tweedracht en eerzucht, wat funest is voor de vrede.
Hoe de lezers hier ook over mogen denken, het boek blijft een dierbare metgezel voor degenen die van de zee houden en die zich in grote of kleine zeilschepen voortbewegen op zoek naar avontuur en de magische voldoening die wordt verkregen door grote inspanning.
Voor die hartstochtelijke avonturiers en voor de jongere generatie die in hun voetsporen hopen te volgen, wordt dit boek opnieuw aangeboden door een kleine groep mensen die houden van de zee en het willen bewaren voor alle bekende en onbekende vrienden van Erskine Childers.

                                           April 1931 M.A. Childers

Inleiding

Iets over de oorsprong en het auteurschap van dit boek.
Afgelopen oktober (1902) zocht mijn vriend 'Carruthers' mij in mijn kamer op en, na hem eerst plechtig te hebben beloofd er met niemand over te spreken, vertelde hij mij openhartig het verhaal zoals in dit boek beschreven. Tot op dat moment wist ik evenveel als de rest van zijn vrienden, namelijk, dat hij tijdens een zeiltocht ervaringen had opgedaan met een zekere heer 'Davies', die zeer bepalend waren geweest voor zijn karakter en zijn verdere leven.
Doordat het verhaal inhaakte op mijn eigen studie en overpeinzingen, maar ook door het wezenlijke belang en de geestige manier waarop hij het bracht, maakte het diepe indruk op mij. Hij besloot met te zeggen dat de belangrijke feiten, die in de loop van de tocht waren ontdekt, onmiddellijk aan de betreffende autoriteiten waren doorgegeven. Met verontwaardiging en ongeloof hadden zij hem aangehoord, wat wellicht gedeeltelijk te wijten was aan het jammerlijk te kort schieten van hun eigen geheime dienst. Toch hadden ze de inlichtingen niet naast zich neergelegd, waardoor, volgens hem, een groot nationaal gevaar was afgewend. Hoewel het gevaar in die tijd wel degelijk werd afgewend, zeg ik met nadruk 'volgens hem', omdat het nog maar de vraag is of ze er een vinger naar hebben uitgestoken, aangezien het ontdekte geheim van dien aard was, dat alleen het vermoeden ervan de uitwerking naar alle waarschijnlijkheid al teniet zou hebben gedaan.
Hoe het ook zij, de zaak bleef een tijdje liggen, omdat hij en de heer 'Davies' om persoonlijke redenen, die de lezer later zullen worden duidelijk gemaakt, daartoe de uitdrukkelijke wens te kennen hadden gegeven.
Als gevolg van de politieke tendens van die tijd moesten zij hun beslissing echter wel herzien. Met verpletterende duidelijkheid toonden zij aan dat de inlichtingen, die zij met zoveel moeite van de Duitse regering hadden weten los te krijgen en die zo snel aan onze eigen regering waren overgedragen, een invloed, zo die er al is geweest, van zeer voorbijgaande aard op ons beleid hebben gehad. Er was integendeel sprake van een giftige invloed van mensen die hardnekkig pogingen ondernamen om onze diplomatieke dienst wegen te doen inslaan, die ze ook zonder deze duidelijke waarschuwing beter hadden kunnen vermijden. Als drastisch geneesmiddel voor iets dat was uitgegroeid tot een nationale ziekte, wilden de twee vrienden nu hun verhaal in de openbaarheid brengen. Hierover kwam 'Carruthers' mijn advies inwinnen. Het grote bezwaar was dat een vooraanstaand Engelsman er op een schandelijke wijze bij was betrokken. Als er geen grote zorgvuldigheid in acht zou worden genomen, bestond het gevaar dat onschuldige mensen en met name een jongedame er verdriet en schande van zouden ondervinden als zijn identiteit bekend zou worden. Nu al deden vervelende geruchten, met een sprankje waarheid en een heleboel valse beweringen, de ronde.
Na de vraag van twee kanten te hebben bekeken, gaf ik heel nadrukkelijk mijn toestemming om tot publiceren over te gaan. De persoonlijke bezwaren konden volgens mij met wat tact terzijde worden geschoven. Het was een tijd waarin zaken, die keurig binnen de vier muren van de studeerkamer van de staatsman hadden moeten blijven, er nu noodgedwongen werden uitgehaald.