Toen ik eindelijk m’n ogen weer opende, keek ik verbaasd om me heen. Waar was ik? De golven beukten op de kust. Het schip was verdwenen en ook van m’n kameraden was geen spoor te bekennen. Ik was als enige gered. Er bekroop me een wonderlijk gevoel en ik viel op m’n knieën om God te bedanken. Daarna bleef ik nog een tijd naar de zee turen, maar ik zag niets dan het woeste water. Zou er nóg iemand tegen de golven vechten? Ik sprong op om de kust af te zoeken.

Maar dat viel nog niet mee. Links en rechts was dicht oerwoud. Tussen de bomen hingen dichte hagen van doornige slingerplanten. Bovendien werd de weg versperd door reusachtige aloë’s met scherpe bladeren. Ik probeerde me erdoorheen te wurmen, maar algauw zat ik onder de schrammen en sneetjes. Ik gaf op.

Ik begon te roepen en te schreeuwen, maar kreeg geen antwoord. Zouden er wilde dieren zijn? Of menseneters? En waar kon ik me dan verstoppen? De angst sloeg me om het hart. Wat moest er van me worden? Moedeloos liet ik me op de grond vallen en dacht na over m’n toestand.

Behalve de kleren die ik aanhad, bezat ik helemaal niets, zelfs geen schoenen. En ik was doornat. Natuurlijk had ik niets om me te verdedigen. Bij het minste geluidje keek ik angstig op. Daarbij had ik ook nog eens honger en geweldig veel dorst. Ik was nu niet meer zo blij dat ik was gered. En al schaamde ik me ervoor, ik was stiekem jaloers op m’n kameraden die in zee waren omgekomen. Ik was wanhopig en snikte het uit. Moest ik hier van de honger omkomen of door wilde dieren worden verscheurd? Zo bleef ik een tijdje zitten treuren.

Toen ik opstond, was de storm gaan liggen. De zee zag er weer heel wat vriendelijker uit. De nacht brak aan. En toen was het alsof een stemmetje in me zei: “God zal je helpen.”

Allereerst ging ik op zoek naar een veilige slaapplaats. Ik durfde niet op de grond te gaan liggen: als er eens wilde dieren waren? Daarom klom ik maar in een boom. Er stonden genoeg dikke woudreuzen waarin ik veilig zou zijn. Maar van slapen kwam weinig terecht. Liggen was onmogelijk, zitten ging maar net. Heel mijn lichaam deed pijn.