Robinson Crusoe- Wereldberoemde verhalen

Daniel Defoe

Robinson Crusoë

Wereldberoemde verhalen

1719 – 2004

Robinson Crusoë is het verhaal over een avontuurlijke Engelse jongen die in Hamburg woont en die zonder dat zijn ouders dat weten aanmonstert op een boot. Via Londen komt hij als slaaf in Marokko terecht. Daar weet jij te ontsnappen en komt op een schip richting Brazilië. Dat schip vergaat en Robinson Crusoë overleeft als enige die ramp.

NBD|Biblion recensie

Bewerking van de klassieker over Robinson Crusoë die aanmonstert op een schip, schipbreuk lijdt en aanspoelt op een onbewoond eiland. Het verslag van zijn verblijf gedurende achttien jaar is verwerkt in dit verhaal. Met alleen natuurlijke materialen en zonder gereedschap weet hij zich in leven te houden; tot slot gaat hij met een Engels schip in 1701 huiswaarts. Zijn vertrouwen in God is zijn enige steun en stimulans. Eenvoudig verteld verhaal, ietwat plechtstatig van taal.

INLEIDING

Waarin wordt verteld wie Robinson eigenlijk was en hoe hij tot nu toe had geleefd

Ik ben geboren op 15 november van het jaar 1660. Mijn ouders woonden in Hamburg, maar waren afkomstig uit Engeland. Ik was de jongste van hun drie zoons. Mijn twee broertjes stierven al heel jong, zodat ik als enig zoontje overbleef. Ik werd dan ook reuze verwend door mijn moeder en ik merkte algauw dat ik ook bij papa een potje kon breken, ‘s-Morgens liep ik vaak de school voorbij in plaats van dat ik er naar binnen ging, maar ik kreeg dan niet eens op m’n kop. Mama glimlachte en stak dreigend haar vinger op. Later begreep ik dat ze me best wat strenger hadden mogen opvoeden. Dan was me zelfs veel ellende bespaard gebleven. Maar ik vond het toen zo heerlijk mijn eigen gang te kunnen gaan. Het liefst scharrelde ik rond op de oevers van de Elbe. Daar was zo veel te zien! Bootjes en schepen die uit verre streken naar Hamburg kwamen zeilen. Andere, die weer zee kozen. En al die schepen werden ook nog geladen en gelost. Ik kon er urenlang naar kijken. Het verveelde me nooit en ik kreeg steeds meer zin om ook eens op zo’n schip mee te gaan.

Toen ik zeventien jaar was geworden, vroeg mijn vader me wat ik wilde worden. Hij was nu echt een beetje boos. Ik antwoordde: “Papa, ik wil naar zee. Ik wil de wereld zien en reizen zo ver ik maar kan.” Maar papa zei: “Dat is geen antwoord. Ik vraag niet wat je het liefst wilt doen, ik vraag wat je wilt worden. En als jij het niet weet, beslis ik wel. Je komt vanaf morgen bij mij op kantoor.”

En zo kwam ik op een hoge kruk terecht. En ik schreef en schreef en schreef…

“Papa,” zei ik een week later, “dit houd ik niet uit. Ik wil veel liever matroos worden en meevaren op een schip.”

“Maar Robinson, dat kan echt niet, hoor.