De harde bast was er gelukkig al af. Ik trok hem met mijn stok naar me toe en dronk wat kokosmelk. Daarna viel ik weer in slaap. Toen ik laat in de middag wakker werd, voelde ik me zo goed dat ik kon opstaan. Ik moest allereerst m’n geit verzorgen. Het arme dier stond klagelijk te blaten. Daarna hompelde ik zo snel ik kon naar m’n vuurtje. Gelukkig gloeide er onder de as nog een vonkje, dat ik met droge takjes tot leven kon wekken. Hè, wat had ik een honger. Ik voelde me helemaal hol en m’n maag rammelde. Haastig roosterde ik een paar zoete aardappelen. Die deden me veel goed. Daarna lukte het me ook om water te gaan halen bij de bron. Ik goot er wat van op de kinabast en dronk het bittere drankje op. Maar daarna was ik ook helemaal uitgeput. Ik plofte neer op m’n bed en viel als een blok in slaap.

Langzaam aan werd ik weer de gezonde, stevige jongen die ik eerst was. Ik bleef nog een tijdje braaf m’n bittere drankje drinken, tot ik weer helemaal gezond was. Maar ik had wel iets van m’n ziekte geleerd. Ik zag in dat ik m’n ouders veel verdriet had gedaan, maar dat God me niet had gestraft: Hij had me op dit eiland laten stranden om me de kans te geven m’n leven te beteren. Ik besloot een menswaardig bestaan te gaan leiden en niet zo maar van de ene dag in de andere te leven. Ik moest m’n taken hier zo goed mogelijk vervullen.

ZESDE HOOFDSTUK

Ik ga bouwen

Op een dag besloot ik een kudde geiten te gaan houden. Ik had er lang over nagedacht en wist dat het een hoop werk met zich zou meebrengen – maar ook veel goeds. M’n eigen geit werd steeds mooier en tammer nu ik haar verzorgde. Dat zou met andere geiten vast en zeker ook zo gaan. Bovendien had ik dan altijd melk en handige geitenvellen.

Het nieuwe plan verdreef m’n gepieker. Vol goede moed begon ik aan de voorbereiding. Ik legde een flinke voorraad voedsel aan, controleerde m’n heg en versterkte de zwakke plekken. Ook sloeg ik paaltjes in de grond om de geiten aan vast te binden. Daarna vlocht ik een lange lasso, waar ik urenlang mee oefende. M’n geit vond het maar niets en rende angstig heen en weer.