Halkı en kötü ve korkunç işlere doğru itiyorlardı. Bunlar daha çok tedhişçilerdi. İşte onların içlerinden birkaçı: 9 Şubat 1880'de İmparatorun kışlık sarayına dinamit attılar.

Ertesi yıl da (1881) (Loris Melikov) un teklif ettiği mutedil bir reform projesini kabul ettiği sırada imparatorun kendini tepelediler.

Üçüncü Aleksandr tahta çıkar çıkmaz (Absolutism) adını verdikleri bu harekete olan bağlılığını ilân etti. Fakat ihtilalciler bu sefer de (Karl Marks) ın o zaman yeni olan Komünist doktrinini ele almışlardı.

İşçi topluluklarının içine girerek bu fikirleri derinliğine işlediler.

Kızıl ihtilâlin bu ilk kurmayları Rusya’da devletin sıkı takiplerinden kurtulamayınca nedense (Karl Marks) gibi onlar da İngiltere’ye gittiler. 1903 yılında Londra’da bir kongre topladılar.

LENİN’in başkanlık ettiği bu kongrede iki tez çarpıştı. Bolşevikler ve Menşevikler.

Bolşeviklerin başında asıl adı ile (Vladimir Oulianov) takma adı ile Lenin) vardı. Ve onlar az bir çoğunlukla ötekilere üstün geldiler. Bu kongre sonunda bu iki grup birbirlerinden ayrıldı. Üstelik birbirlerine can düşmanı kesildiler.

Leninci’Ier kan ve ihtilal istiyor. Menşevikler daha itidalli davranıyorlardı.

Bolşevikler «iktidar genel grevler ve onların ardından gelecek ihtilâl ile düşürülmeli ve ele geçirilmeli.» diyorlardı. Bu işi yapacak bir yeraltı teşkilatı kurulacak, rejimi devirecek, bütün sabotajları ve tahripleri bu kanunsuz organ yapacaktı.

1905 Ayaklanması

Rus - Japon savaşlarındaki yenilgi ve başarısızlık Liberalleri de memnun etmemişti. Açıkça aleyhte bulunmaya başlamışlardı. Çar bunu karşılamak için mahalli meclislerin 1904 yılı Kasım ayında bir kongre toplamalarına izin verdi.

Bu kongre Rusya’da artık polis rejimine bir son verilerek, seçimlere dayanan demokratik rejimin gelişme ve yürütülmesine karar verdi.

2             Ocak 1905’de polis hizmetinde çalışan tahrikçilerden biri, grevcilerden mürekkep bir korteji Çarın nedimelerine göstermek üzere kışlık sarayın önüne getirdi. Bunun üzerine Çarın muhafız birlikleri grevcilerin üzerine ateş açtı. BİN KADAR insan yaralandı ve öldü.

(Kızıl Pazar) adı verilen ve pazar günü olan bu katliam, Rus halkının Çara olan güvenini de beraber öldürdü.

Rusya'nın son Çan İkinci Nikola bu kanlı olaylardan sonra bir Duma meclisi topladı ve sosyal reformlar vad etti. Ama yapmadı. Bunun üzerine mahalli meclisler kanunsuz olarak kongreler yapmaya, tedhişler yeniden suikastlara başladılar. Genel grev patlak verdi.

Odesa ve Kranştaddaki Deniz askerleri de ayaklanmalara katıldı. Nihayet Çar, 30 Ekim 1905’de bir (Manifesto) yayınladı. Haklar ve Hürriyetler veriyor, bir Duma meclisi seçilmesini emrediyordu.

Vicdan, basın, toplanma, demek kurma ve grev yapma haklan ve hürriyetlerini tanıyordu. İmparator bu hareketlerinde samimi değildi. Aslında o otokrasiye dokunulmaz bir din prensibi gibi sarılmıştı. Ama tavizler vermeye mecbur kalmıştı.

Ancak (Stolypine) adlı bir bakan köylüleri ihtilalcilerin elinden almak için onlara şahsi mülkiyet hakkını tanıttı. İsteyenler köy birliklerinden ayrılıp, kendi paylarına düşen toprağı ve mallan alacaklardı.

Birkaç yıl içinde, bir milyondan fazla köylü ailesi bu fırsattan faydalanmış ve bu suretle takriben iki milyon hektar, aile başına ortalama iki yüz dönüm toprağa sahip olmuşlardı.

Ancak; Rusya’nın değişik iklim bölgelerine ve ziraat imkanlarına ve araçlarına göre de bu toprakların değeri geniş ölçüde değişiyordu.

Ve tarih boyunca da Rus köylülüsünün ancak küçük bir azınlığı kendi toprağına sahip olma zevkine ve şahsiyetine kavuşmuş oluyordu.

Onun tarih boyunca tanıdığı iki şey vardı. Önce kölelik, sonra da iştirakçilik.

İşte Çarlık Rusyası kızıl ihtilalin başlangıcı demek olan birinci cihan savaşına bu şartlar altında giriyordu.

Büyük Rus topraklarında yaşayan milletlerin sayısı YÜZELLİDEN fazladır.

Büyük çoğunluk ise BEYAZ RUSLARLA, TÜRKLERDEDİR.

On beş tane otonomi vardır. Şunlardır:

1— Ermenistan merkezi ERİVAN’dır. 11.500 mil karedir. Nüfusu bir buçuk milyondur. (%85)i Ermenidir.

2— Azerbaycan:

Merkezi BAKÜ, 33.00 mil karedir. Nüfusu ÜÇ BUÇUK milyondur.