De keizer zou nu wel voor de Vrede zorgen. Dat de Vrede in de mode was, het topic der hofgesprekken, dat iedere mondaine vrouw op dit ogenblik dwepen moest met de Vrede - begon een beetje vervelend te worden. En terwijl zij de groep heren om Wlenzci hoorde spreken over internationale verdragen van scheidsgerecht, dacht zij na wat men zoù kunnen nemen na de Vrede. Een groot feest bijvoorbeeld, een verblindend mooi feest: de opbrengst kon desnoods in de kas van de Liparische Vrede-bond gestort worden, voor de propaganda... Een groot feest... Maar wat? Geen fancy-fair, geen bal. Een prachtige garden-party. Maar waar? Haar tuin was te klein. Op een grasveld menuetten - of liever een herdersdans, dansen in Watteau-toiletten. Dat zou allerliefst zijn, en dan met een kudde mooie schapen erbij, met roze linten om de hals...
'Ella, Ella?'
'Wat is er, Excellentie?'
'Wat denk je van een garden-party: ik meen, een herdersdans, met schapen erbij...'
Zij trok het jonge meisje bij zich op een rode leren rustbank en zij legde haar plan uit. De andere dames, vreemdelingen, vrouwen van congresleden, waren verlaten tussen de groep der heren en tussen de intieme, in Liparisch gefluisterde, dialoog van de prinses en Ella Wlenzci. De prinses zag het, maar zij was gastvrouw zoals zij dat verkoos. Die dames hadden een burgerlijk element: in Berlijn kwamen zij niet aan het Hof, in Parijs niet aan het Elysée... Ze bekende het zich ronduit: ze had de tact verloren zo een element bezig te houden.
'Na het Congres, Excellentie?'
'Ja natuurlijk, nadat alles afgelopen is. Ik heb platen van Watteau-kostumen. Blijf bij me dineren, dan kunnen wij ze van avond inzien. Of neen, neen... van avond niet. Ik wacht nog heren: de prins van Karlskrona komt ook nog... voor het Congres. En dan ga ik misschien naar de receptie van de markiezin. Kan je morgenochtend komen...? Och neen, het is waar: het Congres wordt om twaalf uur geopend... Het leven is druk, Ella. Morgen avond het bal in het Stede-paleis. Overmorgen... ik weet het niet meer. Het zal onmogelijk gaan, Ella. We zullen het inzien van de platen moeten uitstellen tot na het Congres.