Wat zal hij dan doen?'

'Hij zal een brief schrijven naar de procureur.'

'Die hem zal uitlachen omdat genoemde Lupin op dat moment achter slot en grendel zit. Dus de man wordt gek van angst en is bereid om hulp te vragen aan de eerste de beste, waar of niet!'

'Dat is ongetwijfeld waar.'

'En als hij nu in een dagblad leest dat een beroemde man van de politie met vakantie is in een nabij gelegen plaats ... 'Dan zal hij zich tot die politieman wenden.'

Dat is zo. Maar laten we van de andere kant eens veronderstellen dat Arsène Lupin met het oog op de mogelijkheid van deze onvermijdelijke stap, aan een van zijn handigste vrienden gevraagd heeft om zich in Caudebec te installeren, om relaties aan de knopen met een redacteur van de Réveil, een krant waar de baron op is geabonneerd, en om te laten doorschemeren dat hij die en die, een beroemde detective is, wat zal er dan gebeuren?'

'Dat de redacteur in de Réveil zal aankondigen dat de genoemde detective verblijf houdt in Caudebec.'

'Prima, en nu zijn er twee mogelijkheden: of de vis - ik bedoel Cahorn - bijt niet in het aas, en dan gebeurt er niets.

Of, en dat is de meest waarschijnlijke veronderstelling, hij bijt al spartelend. En op die manier nu roept Cahorn tegen mij de hulp van een van mijn vrienden in.'

'Het wordt steeds origineler.'

'Aanvankelijk weigert de pseudopolitieman natuurlijk zijn medewerking. Daarop volgt het telegram van Arsène Lupin. Doodsangst van de baron die opnieuw mijn vriend om hulp smeekt en hem zoveel aanbiedt om over zijn heil te waken. Genoemde vriend accepteert, neemt twee knapen van onze bende mee die 's nachts, terwijl Cahorn van nabij bewaakt wordt door zijn beschermer, een zeker aantal voorwerpen door het raam weghalen en deze met behulp van koorden in een klein bootje laten zakken dat ad hoe gecharterd is. Het is eenvoudig als Lupin.'

'En het is domweg prachtig,' riep Ganimard uit, 'en ik kan de gedurfdheid van het plan en de vindingrijkheid van de details niet genoeg prijzen. Maar ik ken geen politieman die beroemd genoeg is om met zijn naam de baron voor zich te winnen en hem zoveel wijs te maken.'

'Er is een naam, er is er maar een.'

'Welke?'

'Die van de meest beroemde, van de persoonlijke vijand van Arsène Lupin, kortom van inspecteur Ganimard.'

'Ik!'

'Jijzelf, Ganimard. En wat nu nog het mooiste van alles is: als je daar naar toe gaat en als de baron besluit om te praten, dan zul je tenslotte ontdekken dat het je plicht is om jezelf te arresteren, zoals je mij gearresteerd hebt in Amerika. De vergelding is komiek: ik laat Ganimard door Ganimard arresteren.'

Arsène Lupin lachte hartelijk. De inspecteur beet zich, nogal in zijn wiek geschoten, op zijn lippen. De grap verdiende in zijn ogen niet zo'n uitbarsting van plezier.

De komst van de bewaker gaf hem tijd om tot zichzelf te komen. De man bracht de maaltijd die Arsène Lupin met speciale toestemming van een nabijgelegen restaurant liet komen. Nadat hij het blad op tafel had gezet, ging hij weer weg. Arsène ging zitten, brak een paar stukjes van zijn brood, nam twee of drie happen en zei:

'Maar wees gerust, beste Ganimard, je gaat daar niet naar toe. Ik zal je eens iets vertellen waar je verwonderd van zult staan: de zaak Cahorn staat op het punt om in de doofpot gestopt te worden.'

'Wat?'

'Op het punt om in de doofpot gestopt te worden, zeg ik je.'

'Toe nu, pas geleden ben ik bij het hoofd van de Sûreté weggegaan.'

'Wat dan nog? Weet monsieur Dudouis soms meer over datgene wat mij aangaat, dan ikzelf? Je zult wel merken dat Ganimard - vergeef me - de pseudo-Ganimard het nog steeds erg goed kan vinden met de baron. Die heeft hem, en dat is de voornaamste reden waarom hij niets heeft bekend, belast met de zeer delicate opdracht om het mij eens te worden en op dit moment is het waarschijnlijk dat de baron, tegen een bepaald bedrag, weer in bezit is gekomen van zijn geliefde kostbaarheden. In ruil daarvoor zal hij zijn aanklacht intrekken. Dus, er is geen sprake meer van diefstal. Dus, het parket zal de zaak moeten laten zitten ...' Ganimard bekeek de gevangene stomverbaasd.

'En hoe weet je dat allemaal?'

'Ik krijg juist het telegram waar ik op wachtte.'

'Krijg je juist een telegram?'

'Op dit ogenblik, beste vriend. Uit beleefdheid heb ik het niet in jouw bijzijn willen lezen. Maar als je mij toestaat ...'

'Je neemt een loopje met me, Lupin.'

'Beste vriend, sla maar eens zachtjes het kapje van dit ei af. Dan zul je zelf zien dat ik je niet voor de gek houd.' Ganimard gehoorzaamde werktuiglijk en sneed met een mes het kapje van het ei af. Hij uitte een kreet van verrassing. In het lege ei zat een velletje blauw papier. Op verzoek van Arsène ontvouwde hij het. Het was een telegram of liever gezegd een stuk van een telegram waarvan men de aanwijzingen voor de posterijen had afgescheurd. Hij las:

 

Akkoord gesloten. Honderdduizend knikkers geleverd.