Ik zal je lijk op het bed gooien, nadat ik je eerst geworgd heb, en wanneer ik daarna je vader hier breng, zal hij den aap daarbij zien zitten.” En de misvormde duivel lachte gemeen. Zijn vingers sloten zich dichter om de keel van den jongen.

Achter hem kaatste het gegrom van het tot krankzinnige woede opgezweepte dier tegen de muren van de kleine kamer terug. De jongen werd bleeker, maar verder was er op zijn gezicht geen spoor van vrees of angst te zien. Hij was de zoon van Tarzan. De vingers klemden zich steeds dichter om zijn keel. Nog slechts met de grootste moeite kon hij hijgend adem halen. De aap rukte aan het stevige touw, waarmede hij vastgebonden was. Zich omdraaiend rolde hij het touw om zijn handen op, zooals een mensch gedaan zou hebben, en liet dan het touw sterk naar achteren schieten. De zware spieren bolden op onder zijn ruige huid. Een gekraak als van splinterend hout – het touw hield nog, maar een gedeelte van het voeteneinde van het bed had losgelaten. Bij het lawaai keek Paulvitch op. Zijn leelijk gezicht werd groen van angst – de aap was vrij.

Met één enkelen sprong was het dier op hem. De man gilde 31

het uit. Het beest slingerde hem van het lichaam van den jongen weg. Groote nagels zonken weg in het vleesch van den man. Gele tanden stonden vlak bij zijn keel – hij worstelde vergeefs – en toen zij zich er in boorden, ging de ziel van Alexis Paulvitch over in de hoede van de demonen, die er reeds zoo lang op gewacht hadden.

De jongen stond, geholpen door Akut, op. Twee uur lang werkte de aap op instructies van Jack aan de knoopen, die de vuisten van zijn jongen vriend geboeid hielden. Eindelijk verrieden zij hun geheim en was de jongen vrij, die onmiddellijk het touw, dat nog aan het lichaam van den aap bengelde, lossneed. Dan opende hij een van zijn koffers en haalde er een paar kleedingstukken uit. Zijn plannen waren goed ontworpen. Hij raadpleegde het dier, dat alles deed wat hij beval, niet. Samen slopen zij het huis uit, maar niemand, die oppervlakkig keek, zou gezien hebben, dat een van die twee een aap was.

HOOFDSTUK IV.

De moord op den ouden Rus, Michael Sabrov, door zijn grooten gedresseerden aap hield de couranten een paar dagen bezig. Lord Greystoke las het ook en terwijl hij speciale voorzorgsmaatregelen nam, dat zijn naam niet in verband met de zaak genoemd werd, hield hij zich goed op de hoogte van het onderzoek der politie naar den anthropoïde. Evenals het grootste gedeelte van het publiek, stelde hij voornamelijk belang in de geheimzinnige verdwijning van den moordenaar. Dat wil zeggen tot hij enkele dagen na de tragedie hoorde, dat zijn zoon niet op de kostschool aangekomen was.