De dieren verwijderden zich slechts langzaam en aarzelend van de prooi waar ze op hadden zitten wachten. Ze kwamen met ingetrokken staart en uit hun bek hangende tong aangeslopen om hun nieuwe slachtoffer dat stil en roerloos op de grond lag, te onderzoeken. Nauwelijks had de eerste de lasso bereikt en het lokaas geroken of hij hapte toe en — was gevangen. Er klonken twee schoten — hij was dood en de coyote die het dichtst 10

bij hem was eveneens.

In een oogwenk sprong de jager op en liep ernaar toe. Zijn vermoeidheid was verdwenen. Met zijn mes sneed hij de slagader van een van de dieren open en begerig zogen zijn lippen het warme zoete bloed op dat hem onder andere omstandigheden met weerzin zou hebben vervuld. Toen ging hij naar zijn paard, haalde zijn drinkbeker te voorschijn, liet die vol bloed lopen en ging ermee naar de andere man die door de schoten uit zijn verdoving was ontwaakt, en reikte hem de beker.

`Water!' steunde de man.

De dampende drank verkwikte onmiddellijk zijn uitgedroogd lichaam hij richtte zich op en zag zijn redder verwonderd aan.

` Well, sir, dat doet goed! Geef me nog een paar slokken!'

De jager liep naar de coyotes terug en ving de rest van hun bloed op.

`Thank you, sir !Ik dacht dat ik al aan de hemelpoort stond. Als u niet tussenbeide was gekomen, had dat tuig me verslonden!'

`Mij stond hetzelfde te wachten, maar ik vond dat zij mij beter hun bloed konden geven dan ik hun mijn vlees!'

` Well! Eigenlijk was het een afschuwelijke drank, maar u had niets beters kunnen doen. We zijn er allebei mee geholpen, weliswaar slechts voor korte tijd, maar...'

Hij onderbrak zichzelf, hield zijn hand boven zijn ogen en keek naar een klein wolkje dat aan de horizon was verschenen.

`Heigh—day, daar komt hulp in de nood, sir! Binnen een half uur zal het zo hard regenen dat deze steppe des doods veranderen zou in een meer als het zand niet al het water zou opzui-gen. Maar vertelt u eens, hoe bent u bier verzeild geraakt, zonder paard, zonder gezelschap, zonder...'

`Zonder paard? Daar ligt het arme dier; het kon geen stap meer zetten. Ik kom uit Santa Fe — ik ben ontsnapt aan de Comanches en wilde naar de bergen om over de Red River naar Arkansas te gaan. Mijn naam is Richard Dayer en ik ben geboren in Frankfort in Kentucky.'

`Richard Dayer — Frankfort in Kentucky? — Dan moet u die beroemde man zijn die zulke mooie gedichten maakt die tot ver over de grenzen gelezen worden!'

De ander knikte lachend.

`Goed geraden! Ik ben de man die "Beelden uit de savanna"

wilde schrijven en daarvoor de prairie introk om nu bijna door de coyotes te worden verslonden. Maar nu wil ik u hetzelfde vragen.'

`Hoe ik heet wilt u weten, sir? Nu, ik ben geen president en geen gouverneur. Tom Summerland is mijn naam zolang ik lcef en zo zal het ook blijven tot ik mijn scalp verlies of door de een of 11

andere grizzlybeer met huid en haar verslonden word. Misschien hebt u wel eens gehoord van Bill Summerland, de lawyer?'

`Bedoelt u de bekende advocaat Bill Summerland uit Stanton, Arkansas?'

`Ja. Dat is mijn broer en ik was op weg naar hem toe. 1k had hem een flinke hoeveelheid stofgoud en nuggets willen brengen die ik bij de Canadian had gevonden, maar de stakemen hebben me alles afgenomen.'

`De paalmannen?'

`Ja. Of weet u soms niet welke schurken daarmee worden bedoeld? Er is allerlei gespuis dat om bepaalde redenen de Verenigde Staten heeft moeten verlaten en hier in de wildernis buiten bereik is van de justitie. De boeven zwerven hier in groepen rond, plunderen en moorden en hebben het vooral voorzien op karavanen die gedwongen zijn over deze vlakte te trekken. Om die op een dwaalspoor te brengen halen ze de staken uit de grond en nemen ze mee, of zetten ze in de verkeerde richting.

Zijn de verdwaalde reizigers dan uitgeput, dan overvallen ze hen. Dat zijn de stakemen — ze worden ook wel Llano—Gieren genoemd.

Toen wij over de Spanish Peaks en de Canadian trokken waren we met meer dan twintig man.