Nu. Nu.

De ene voet voor de andere. Lopen. Tot meer is ze niet in staat. Lopen. Lopen. Lopen. Slapen in een portiek. Lopen en blijven lopen. Lopen. Bij de McDonald’s drinkt ze water aan de wastafel. Het eten ruikt verleidelijk.

Ze heeft het koud. Ze heeft kramp in haar maag van de honger. En ze loopt en loopt, volgt de kaart. Een gestolen kaart. Gestolen uit een winkel. Een winkel met fonkelende lichtjes en kerstmuziek. Met haar laatste krachten houdt ze het papiertje vast. Doordat het dagenlang in haar laarzen verstopt heeft gezeten, is het een vodje geworden. Moe. Zo moe. Vies. Zo vies en koud en bang. Dit adres is haar enige hoop. Ze heft haar trillende hand en belt aan.

Magda verwacht haar. Haar moeder heeft haar geschreven om het te vertellen. Ze verwelkomt haar met open armen. En doet dan snel een stap achteruit. Jezus, kind. Wat is er met jou gebeurd? Ik had je vorige week al verwacht!

Een

Seks zonder nadenken, daar valt veel voor te zeggen. Geen verplichtingen, geen verwachtingen en geen teleurstellingen; ik moet alleen hun namen onthouden. Wie was het de laatste keer ook alweer? Jojo? Jeanne? Jody? Het zal wel.