Ik ben ongetwijfeld een heel sneu mens. Maar ja, dat is Caroline ook. Hoewel zij in elk geval een excuus heeft: ze is in de rouw, bang voor haar toekomst, en ik ben haar beste vriend. Naar wie kon ze anders gaan nu ze het zo moeilijk heeft? Ik ben alleen tot het uiterste gegaan om de rouwende weduwe te troosten.

Fronsend verfrommel ik haar briefje en ik gooi het op de houten vloer. Het rolt onder de bank, die bedolven is onder een stapel kleren. De schaduwen van het water zweven boven me, het licht en het donker lijken me te beschimpen. Ik doe mijn ogen dicht om ze buiten te sluiten.

Kit was een goed mens.

Kit. Lieve Kit. Ieders lieveling, zelfs die van Caroline; ze heeft per slot van rekening voor hem gekozen. Ongevraagd verschijnt het beeld van Kits troosteloze, gebroken lichaam onder een laken in het mortuarium van het ziekenhuis voor mijn geestesoog. Ik haal een keer diep adem en probeer de herinnering te verdrijven, terwijl ik een brok in mijn keel krijg. Hij verdiende beter dan die lieve Caro en mij – zijn nietsnut van een broer. Hij verdiende dit... verraad niet.

Fuck.

Wie hou ik nou voor de gek?

Caroline en ik verdienen elkaar. Zij krabde op het plekje waar ik jeuk had, en ik deed hetzelfde bij haar. We zijn allebei meerderjarig en strikt genomen ongebonden. Zij houdt ervan. Ik hou ervan, en dit is waar ik het best in ben: in de kleine uurtjes van de nacht een gretige, aantrekkelijke vrouw neuken. Het is mijn lievelingshobby en het geeft me iets te doen – iemand te doen. Neuken houdt me fit en op het hoogtepunt van de passie kom ik alles over een vrouw te weten wat nodig is: hoe ik haar kan laten zweten en of ze schreeuwt of huilt als ze klaarkomt.

Caroline huilt.

Caroline heeft net haar man verloren.

Shit.

En ik heb mijn grote broer verloren, de enige op wie ik de laatste jaren een beroep kon doen.

Shit.

Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik Kits bleke, dode gezicht weer voor me, en zijn verlies heeft een gapend gat in me achtergelaten.

Het is een onvervangbaar verlies.

Waarom stapte hij op die gure en ijzige avond verdomme op de motor? Het is onbegrijpelijk. Kit is, was, de verstandige, het paar veilige handen, de Betrouwbare Lord zelf. Van ons tweeën was Kit degene die onze familienaam eer aandeed, die de reputatie hooghield en zich verantwoordelijk gedroeg. Naast zijn baan in de City beheerde hij ook nog het aanzienlijke familiebedrijf. Hij nam geen overhaaste beslissingen, reed niet als een bezetene. Hij was de verstandige broer. Hij ging uitdagingen aan, hij ontweek ze niet. Hij was niet een wrak met een gat in zijn hand, zoals ik. Nee, ik ben Kits tegendeel. Mijn specialiteit is het zwarte schaap van de familie zijn. Niemand verwacht iets van me, daar zorg ik wel voor.