Toen ze uit mijn bewegingen hadden begrepen wat ik van plan was, weken ze onmiddellijk uit om de stroom die met zoveel kabaal en geweld neerviel, te vermijden. Van tevoren hadden ze mijn gezicht en mijn beide handen ingesmeerd met een soort zalf, die bijzonder lekker rook en die binnen een paar minuten de pijn die door hun pijlen was veroorzaakt, deed wegtrekken. Daardoor, en door hun bijzonder voedzame maaltijd was ik erg slaperig geworden. Ik sliep ongeveer acht uur, zoals ze mij later vertelden. Dat was ook geen wonder, want de doktoren hadden op bevel van de keizer een slaapmiddel in de wijn gedaan. Het schijnt dat zodra ik, eenmaal aangespoeld, slapend op de grond was aangetroffen, de keizer bericht had gekregen via een bode. Hij besloot toen dat ik vastgebonden moest worden op de manier zoals ik verteld heb. Dat gebeurde ‘s-nachts, terwijl ik sliep. Hij beval dat ik genoeg vlees en drank moest krijgen en dat er een toestel moest worden opgesteld om me naar de hoofdstad te vervoeren.

Die beslissing lijkt misschien erg overmoedig en gevaarlijk–ik ben ervan overtuigd dat niet één vorst in Europa in zo’n geval een dergelijke beslissing zou nemen. Ik vond die beslissing zowel voorzichtig als edelmoedig. Stel je voor dat ze hadden geprobeerd mij te doden met hun speren en pijlen terwijl ik lag te slapen, dan zou ik zeker bij het eerste pijngevoel wakker geworden zijn. Dat zou mijn woede en kracht misschien zo hebben geprikkeld, dat ik de touwen had kunnen verbreken waarmee ik vastgebonden was. Omdat zij zich dan niet zouden kunnen verweren, hadden ze niet meer op genade hoeven rekenen.

Later kwam ik erachter dat deze wezens geweldige wiskundigen zijn en bijna volmaakte werktuigbouwkundigen. Dat komt doordat hun keizer, die zeer veel overheeft voor de wetenschap, dat erg aanmoedigt en steunt. Hij heeft een aantal toestellen op wielen voor het vervoer van bomen en andere zware vrachten. Zijn grootste oorlogsschepen, waarvan sommige negen voet lang zijn, laat hij bouwen in de bossen waar het timmerhout groeit. Daarna worden ze met die toestellen een kwart mijl naar zee vervoerd.

Vijfhonderd timmerlieden en technici werden meteen aan het werk gezet om het grootste toestel dat ze hadden, gereed te maken. Het was een raamwerk van hout op een hoogte van drie duim van de grond, ongeveer zeven voet lang en vier voet breed. Het werd op tweeëntwintig wielen voortbewogen. Het gejuich dat ik hoorde, klonk op toen dit toestel aankwam. Het was vier uur nadat ik gestrand was, op weg gegaan. Ze zetten het in de lengte naast me neer. Het grootste probleem was om mij op te tillen en op het voertuig te leggen. Ze richtten tachtig staken van elk een voet hoog op, en ze maakten sterke koorden, zo dik als pakgaren, met haken vast aan de vele windsels die de werklieden rondom mijn nek, mijn handen, mijn lichaam en mijn benen hadden gewonden. Negenhonderd van de sterkste mannen trokken de koorden daarna omhoog met behulp van katrollen, die aan de staken waren vastgemaakt. Zo werd ik in minder dan drie uur opgetakeld, op het toestel gesjord en daar vastgebonden.

Dit alles hebben ze me later verteld, want terwijl die hele operatie plaatsvond, was ik diep in slaap door het krachtige slaapmiddel dat ze in mijn drank hadden gedaan. Vijftienhonderd van de grootste paarden van de keizer, ieder ongeveer vier en een halve duim hoog, werden ingezet om me naar de hoofdstad te trekken die op een halve mijl afstand lag.

Ongeveer vier uur nadat we op reis waren gegaan, werd ik wakker door een bijzonder lachwekkend voorval. Toen het voertuig een ogenblik stilstond omdat er een mankement moest worden verholpen, wilden twee of drie nieuwsgierige, jeugdige lansvechters namelijk heel graag zien hoe ik er slapend uitzag. Ze klommen op het toestel om naar mij te kijken. Toen ze heel voorzichtig over mijn gezicht liepen, stak een van hen, een gardeofficier, de scherpe kant van zijn piek een flink eind in mijn linker neusgat.